Sumarið 1916 dó gömul kona á bænum Skipum austan Stokkseyrar. Daginn sem hún var jörðuð, voru Stokkseyringar að skipa upp salti; var það tekið úr bátum og látið upp í stóra vagna, er gengu á járnbrautarteinum eftir bryggjunni. Sex menn drógu hvern vagn. Einn vagninn drógu, ásamt fleirum, þeir Magnús Teitsson og hringjarinn við Stokkseyrarkirkju, er Gamalíel hét. Hann var valmenni, en langur og hlykkjóttur í vexti. Allt í einu kemur forsöngvarinn hlaupandi ofan á bryggjusporðinn, og kallar: „Gamalíel! Komdu að hringja við jarðarförina"! Gamalíel hljóp þá frá vagninum og Magnús kveður þessa vísu samstundis á eftir honum:
Sumarið 1916 dó gömul kona á bænum Skipum austan Stokkseyrar. Daginn sem hún var jörðuð, voru Stokkseyringar að skipa upp salti; var það tekið úr bátum og látið upp í stóra vagna, er gengu á járnbrautarteinum eftir bryggjunni. Sex menn drógu hvern vagn. Einn vagninn drógu, ásamt fleirum, þeir Magnús Teitsson og hringjarinn við Stokkseyrarkirkju, er Gamalíel hét. Hann var valmenni, en langur og hlykkjóttur í vexti. Allt í einu kemur forsöngvarinn hlaupandi ofan á bryggjusporðinn, og kallar: „Gamalíel! Komdu að hringja við jarðarförina"! Gamalíel hljóp þá frá vagninum og Magnús kveður þessa vísu samstundis á eftir honum:
SvaraEyða