Aldamótahátíð

Stundin mikla stendur yfir,

stutt, en merk og tignarhá:

aðra slíka enginn lifir,

er nú þessa fær að sjá.

Eins og hverfur augnablikið

er hún raunar fram hjá skjót.

:,: En hún þýðir þó svo mikið

:,þessa,: stund eru' aldamót. :,:

Öldin, sem oss alið hefur,

eilífðar í djúp nú hvarf.

Hana munum! Hún oss gefur.

helgra menja dýran arf.

Framfara hún sáði sæði.

sendi not frá margri hlið.

 :,: Þökkum fyrir þegin gæði,

 :,Þökkum,: Drottins hjálp og lið. :,:

Straumur alda stanzar eigi:

Strax er byrjuð öld á ný. 

Hver af oss þó henni deyi

hana blessum fyrir því:

Framfaranna blóm hún beri,

bæti' og auki notin góð,

:,: farsæla með guðs hjálp geri,

:,góða',: og nýta vora þjóð. :,:
b.j.