HVER ER ÉG?

ÉG ER AUGA VINDSINS, OG EYRA ÞRUMUNAR, EN ÞIG SÉ ÉG EI NÉ HEYRI. ÉG ER LOGI ELDSINS OG BROTSJÓR HAFSINS. EN BÆNIR OG KVEINSTAFIR FINNA MIG EGI.

föstudagur, 29. ágúst 2014

1940

Heiminn allan heimskan villir,
hatrið vex og dægurpexið.
Landa milli lokast sundin,
lagt er bann á frelsi manna.
Foringjarnir fjeð ei spara,
fjötra harðir vinnuarðinn;
málaliði og vítisvjelum
veröld fylla og menning spilla.
---
Kúgun aldrei lífið lagar,
leið er önnur sæmri mönnum,
frjálsra manna ,er huga heilum
heildarinnar velferð sinna. —
Þá mun birta upp bölið svarta,
batna í ári og fækka tárin.
Glaðir menn og himinn heiður
halda vörð, og blómgast jörðin.


Maríus Ólafsson

fimmtudagur, 28. ágúst 2014

SUNNLENDINGAGAMAN

Hljóðs eg bið, því ætlað er
óðarklið að glæða,
Bragi og Iðunn bjóða mér
bæði lið til kvæða.

Um formenn svinna yrki eg óð,
sem Ægi vinnu sóru,
efni minna oft í Ijóð
aðrir tvinna fóru.

Stríða þeir aldinn Ægi við,
oft er baldin láin,
þá veðra galdra- gernings lið
grefur kaldan sjáinn.

Hamaðist gjarnan haf og loft.
hrönnin sparn við borðum,
veðrum barnir vóru oft,
sem víkingarnir forðum.

Svignuðu rengur, sungu bönd,
sátu þó lengi á mari,
margan fenginn flutti á strönd
frækinn drengja skari.

Þegar hrundi brönnin blá,
og hampa mundi fleyi,
hressar í lundu hetjur þá
hræðast sundin eigi.

Hagyrðingar lipurt ljóð,
láta hringast saman.
Vilja syngja sævar-þjóð
Sunnlendingagaman.

Spói og Þröstur.

SELVOGUR:
Þóraririn Snorrason,
frá Bjarnastöðum:

Bjarnastaða búandinn
býst með djarfa sveina,
þreklundaður Þórarinn
þóftu-skarf að reyna.

Þó að veður vaxi stinn,
bg væti Úður breka,
þorski hleður sjótin svinn
siglu- prúðan dreka.

ÞORLÁKSHÖFN:
Bjarni Grímsson frá Stokkseyri:

Bjarni slynga happa-hönd,
hefir á þingum vanda,
djarfur þvingar ára-önd
út á hringinn-landa.

Frækinn drengur fram um ver,
fiskað lengi getur.
Stýrir „Feng" og eitthvað er
ef öðrum gengur betur.

Gísli Gíslason, úr Reykjavík:

Reykvíkingur Gísli glatt,
girðist slygur verjum,
teinæringi hrindir hratt,
Hrönn þó glingri á skerjum.

„Kára" stýrir höndin hög
Hlés um mýri breiða;
ára-dýri um úfinn lög,
öldin snýr til veiða.

Guðfinnur Þórarinsson,
af Eyrarbakka:

Stýrir flausti fengsamur,
fjarðar-roða-eyðir,
gætinn, hraustur Guðfinnur,
gegnum boðaleiðir.

Lætur þreyta „Fálkann" flug
flóðs um reiti kalda,
drengja sveitin sýnir dug,
sær þótt bleyti falda.

Ivar Geirsson, af Eyrarbakka:

Kafteinn ör á öldu-jó
Ivar Geiri borinn,
æ með f jöri sækir sjó,
seigur, eirinn, þorinn.

„Vonin" flýtur ferða-trygg,
— faldar hvítur boðinn —
sundur brýtur báru-hrygg,
byrjar nýtur gnoðin.

Jóhann Guðmundsson,
frá Gamla-Hrauni:

Jóhann eigi hefir hátt,
Hrönn þótt veginn grafi,
hleður fleyi fiski þrátt,
fram á regin-hafi.
Lætur skeiða „Svaninn" sinn
sels- um breiða móa,
hefir leiði út og inn,
oft með veiði nóga.

Jón Jónsson, frá Norðurkoti:

Jón' við Norður- kendur kot,
kappa forðum jafninn,
lét úr skorðum skríða á flot
skötu-storðar hrafninn.

„Farsæl" hleypir hnýsu tún,
hjálmunvalar gætir,
ærið gneypur undir brún,
Unn þá fjalir vætir.

Jón Sigurðsson, af Eyrarbakka:

Heldur geyst um sila svið
súða-teistu á floti,
jafn að hreysti og jöfrasið
Jón frá Neistakoti.

„Marvagn" hleður hetja kná,
— hlakkar voð í gjósti.
Syngja veður, svignar rá,
sýður froða á brjósti. 

Kristinn Þórarinsson,
af Eyrarbakka:

Einn er Kristinn aflakló
af álma-kvistum haldinn,
kjark ei misti kempan, þó
Kári hristi faldinn.

„Margrét" hryndir hart á mið
Hlés- um strindi breiða. —
Hamist vindur, hugað lið
herðir i skyndi reiða.

Ólafur Einarsson, frá Butru:

Úr Fljótshlíð hann Ólafur,
öldu- býðir jórinn,
þótt í hríðum Hræsvelgur
hrukki ófríða bjórinn.

Stýrir „Isak" ótrauður,
áls- um heiði breiða,
altaf fýsist formaður
fram á leið til veiða.

Formannavísur úr verstöðvunum austanfjalls


kveðnar af: »Brúsa«, »Þresti« og »Spóa« 1914.

þriðjudagur, 26. ágúst 2014

"VOR" á Eyrarbakka

Vorið ennþá vinnur tafl, 
veröld sólar nýtur; 
tilverunnar tvískift afl 
tengir bæði og slítur.

Geislaböndin glittir í, 
glatt á söndum vaka; 
sær og ströndin sumarhlý 
saman höndum taka
Maríus.

laugardagur, 16. ágúst 2014

Jón Sturlaugsson hafnsögumaður á Stokkseyri

Við eigum marga, djarfa drengi,
— sem duga bezt, — þá reynir á.
Og þú varst einn, sem vannst svo lengi
með von í brjósti' og frama þrá;
með ári hverju óx þér gengi.
Þér auðnan veitti marki að ná.

Þú djarfur varst á sóknar-svæði,  
en sífellt hygginn, — gætinn þó.
Þó kylja oft á kinnung stæði,  
var kapp með festu, — stilling, ró;
varst sístarfandi' á grund og græði,
með gleði sagðir: „Starfið er nóg".

Nú heilum vagni heim er ekið.
Haf þökk fyrir allt, í lengd og bráð.
Þú hefir höfn með heiðri tekið,  
og hlotið nafn í sögu skráð.
Þig skorti aldrei þrótt né þrekið,
og þá er æðsta marki náð.

Það verður hljótt í Vinaminni,  
því vinur kær er horfinn braut.
Þar ríkti gleðin ávallt inni,
og alúðar þar margur naut.
Þau fyrnast ei hin fornu kynni,
þó faðmi þig nú móðurskaut. 

Önnur formannsvísa um Jón

sunnudagur, 10. ágúst 2014

Skúturnar kveðja

Eyrarbakka bugtin staka,
banka þinn nú kveðjum vér,
nú skal herjans Húllið taka,
höldum strikið rétt, sem ber.
Sterkar voðir heisum hátt,
herðir Kári jötunmátt.
Milly yfir æginn strýkur,
inn á höfn til Reykjavíkur.

Nú kveðjum vér Eyrabakkabugt,
sem björgina' oss gefið hefur
og brunum af stað með brotna lugt,
á Bankanum er hann tregur,
en hvað á að fara eða halda hvert,
því Húllið er allra vegur. 

Jón Grímsson á Stokkseyri

Jón, sem Grími getinn var,
gnoð frá landi keyrir.
Hræðslu-brim ei hann skaðar,
þó hrönn við glymji fjörurnar. 

Fyrri partur

Eyðir, neyðir, þvælir þvær,
þvingar, stríðir, kvelur.

Einar Jónsson

Bakkus

Hefir Bakkus hvofta tvo,
höldum fláir reynast,
gleður fyrst og grætir svo,
gröfina býður seinast.

Einar Jónsson bílstjóri Eyrarbakka

Vor

Blessuð lóan birtist mér,
bráðum spóann vekur.
Inn um móa og út við sker
ástin gróa tekur

Einar Jónsson bílstjóri

Alþýðuvísur

Oft eru kvæðin efnissmá
og ekki á réttum nótum,
sem að kveðin eru á
eyktar og gatnamótum.

En þó er gull og gersemar
geymt í þessum sjóðum,
og margt af slíku metið var
móti beztu ljóðum.

Bjarni Eggerts

fimmtudagur, 7. ágúst 2014

Veðurvísa

„Það við fáum senn að sjá,
sá er vetur bezti.
Fjallatindum efstu á
aldrei snjóinn festi.

Austan heiðar okkur hér,
ekki er bagi að snjónum.
Hellisheiði aldrei er
ófær gíraljónum.

Búum manna er blessun trygð
brosa sólskinsdagar.
Suðurlands um breiða bygð,
blasa auðir hagar.

    Bjarni Eggerts