Rottumansöngur

Oft eg stari í augun þin,

á mig snör þau glotta,

æskufjörið úr þeim skín,

yndislega Rotta!

Flauelskjólinn fína þinn

fljóð ei skulu spotta,

þó í-honum sé aðeins skinn,

þú átt hann skuldlaust, Rotta!

Á þér herða aldrei þarf

við eldhússtörf né þvotta,

fjör og iðni fékstu' í arf

hjá foreldrunum, Rotta!

Um heimilið þitt hugsar þú

heldur enn þig að „flotta".

Dregur næga björg í bú

búkonan hún Rotta.

Aurunum ei eyðir þú

í eldinn né til þvotta,

hjá þér samt er hreinlegt bú,

heiðurskonan, Rotta!

Vesalingur varastu

vél og kattar-hrotta,

afkvæmunum innrættu

allar dygðir, Rotta!

Á því segist ekki neitt,

ef þau forðast votta,

þó komist þau í ketið feitt,

og kroppi í það, Rotta!

Bömum þínum bannaðu

Bjössa eitur totta,

en segðu þeim og sannaðu,

að sé hann prestur, Rotta.

Rottufrumvarp ráð þeim til

að rífa, tæta og spotta;

en þingsins ef að það kemst til,

þingsins vertu Rotta! 

Mus Rottus