Jón Sturlaugsson hafnsögumaður

Fyrir ártugum fjórum,

— fljótt líður dagur að nóttu —

reri ég eyki ára,

af Stokkseyri á hafið.

Fækkar þeim drengjaflokki

fleyjum er hrundu að legi,

lofsamleg minning lifi

lýðum horfinna tíða.

Oft voru góðar gæftir

glær og sléttur særinn

þokuhattar á hnjúkum

heiðar skipaleiðir.

Snemma við dögun dimma

drengir til strandar gengu,

röðuðu sér að súðum

sjóinn glaðir prófa.

Horskur með hali röska

hlunnjó dró að unni

Sturlaugs-arfi Jón stýrði,

starfhæfur róðrakarfa.

Þótti gætinn ef glettur

„Glyggur" sýndi ótryggur,

komst þó „Flausta" fremstur

fram á „Stökkulshvamma".

Leysti vaði í „Vastir"

veiðarfæri greiðir,

barði tíðum á byrðing

bára höggum sárum.

Gúmaði af nægtum „Gýmis"

giska björg af fiski,

hlöðnum báti á boðum

beina að landi sveinar.

Spáðu válegum veðrum

vindský á Heklutindum,

skautaði skuplu hvítri

skallinn Eyjafjalla.

Orguðu brim á björgum

brothljóð heyrast með skotum

gýn yfir gráum h'einum

„Gjöll" í lykkjuföllum.

Stýrði Jón að storðu

stundum, þó væru Sundin

lokuð og lögin hvikul,

löðrið skaut hvítum blöðrum.

Skimaði ei bát þó skúmið

skæfi við „Himinglæðu"

heill með hölda snjalla

heim í vör rann knörrinn.

Seiluðu afla á ólar

ýtar kátir með flýti,

hvína á höfuðbeinum

hálar seilanálar.

Uppi um kampa og klappir

karlar um hluti spjalla,

hausa, hryggi losa,

hlaða stafla raðir.

Hefur Jón út um hafið

herjað á eigin ferju

fimmtíu vetrum framtað

frækinn og afla sækinn;

veðurglöggur á „Græði"

góður til starfs og ráða,

formenn hygg eg nú færri

feti, sem náðu betur.

Enginn íslendingur

ég veit, þó sé leitað

barg úr bylgjum körgum

brögnum fleirri að sögnum.

Erlendum úthafsknörrum

enskum, þýzkum-frakknezkum

kom til liðs þegar lima

og líftjón engu hlýfir.

Halli þér engin elli

árin þó lýsi hárin,

glaður vertu með glöðum,

góður skemmtinn og fróður.

Gæfan þér ávallt gefi

gnægðir til lofs og frægðar:

Þorska og flatra fiska

feng, til brautargengis.

Páll Guðmundsson frá Hjálmstöðum.

Sjá aðra formannavísu um Jón