Símon bóndi á Selfossi kvað

 

Símon bóndi á Selfossi var sagður pólitískur og slunginn áróðursmaður segir Guðmundur Stefánsson, bóndi á sextugsaldri í Flóanum sem sendi okkur eftirfarandi vísu  sem móðir hans kunni eftir Magnús Teitsson sem var Stokkseyrískur hagyrðingur.

Símon hefur beislað bæði

Bakka- og Flóamenn.

Lætur hanga á leyniþræði

lengi og marga í senn.

MT

Birt með leyfi Brim.123.is  2007

Þorleifur kvað

 Þorleifur ríki Kolbeinsson (1841-1882) var einn kunnasti ábúandi jarðarinnar á Háeyri. Hann var mjög hræddur um að menn stælu af rekanum og orti eitt sinn í tilefni af þessu, en hann var hagmæltur mjög.

 

Í Mundkoti mæna

menn á hafið græna

viðnum vilja ræna

vaskir nóg að stela

þraut er þyngri að fela

Mangi og Jón

eru mestu flón

minnstu ekki á hann Kela

Heimild: Brim.123.is 

Lágmenningin og litadýrðin

Hin litríka lágmenning,

leiðir list og sköpun.

Visk er sú kenning,

að menn séu komnir af öpum. 

GRINDAVÍK

Ó Grindavík, ó Grindavík, 

Ekki er gott að vita.

Bölvuð er sú auma brík,

sem heldur á þér hita.

~Oka. 

Eyrarbakki

 Sól og sumar í landi

Sýngur hátt um flóa,

Sendlingur á sandi

Sem í holtum lóa. 

Yfir mela og móa 

og moldir smalar þeysa, 

Síga, hotta, hóa-

hestar eyrun reisa.

Svanir á suðurleiðum 

Syngja hátt yfir Bakka,

stjörnur á himni heiðum 

heilar nætur vakka!

Er það kyn þó kunni

þar karl að meta sprakkann?

og unga fólkið unni 

hvort öðru þar um Bakkann?

Þars hátt um hljóðar nætur

slær hjartað Ránar stóra;

þar á þrá mín dætur,

þar er hún fædd - hún Dóra.

~Sigurður Sigurðsson 1906

Bátarímur

 

Bátarnir á Bakkanum,
eru í landi núna.
Lallinn er á lakkskónum,
að leika sér við frúna.

Bátarnir á Bakkanum,
liggja út á lónunum.
Lekur allt úr Lallanum,
límonaðið í ló'unum. 

Bátarnir á Bakkanum,
burt frá landi líða,
Liggur illa á Lallanum
Því lengi má'ann bíða.

Bátarnir á Bakkanum,
lúra yfir lóðunum.
Lætur hátt í Lallanum,
liggjandi á ló'unum.

Bátarnir á Bakkanum,
landa línu aflanum,
Liggur vel á Lallanum,
léttur úti á Naflanum.

Oka 

Segðu já

Nú þarf hann Jón að segja já,
jú eða jamm eða jæja þá,
ef greiða hún Gunna þarf að fá,
ella í jellið, blessuð kerlingin má.

Því ekki má orðvant í rúmmið æða
og ekkert káf né kel sem atlot auðga.
Um alla lagakróka skal ólesin fræða,
en hér telst að, bæði hvort öðru nauðga.